وبلاگ بنیاد برومند

مهدیه محمدی، همسر احمد زیدآبادی است. آقای زیدآبادی یکی از روزنامه‌نگارانی بود که به فاصله کوتاهی پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸، بازداشت و سال‌های طولانی در زندان محبوس شد. حالا خانم محمدی گوشه کوچکی از “شکنجه روحی روانی خانواده متهم” را در صفحه فیس‌بوکش منتشر کرده و اشاره کرده است که این شکنجه در جمهوری اسلامی یک روال عادی است.

متن زیر، نوشته کوتاه مهدیه محمدی است که از صفحه فیسبوک ایشان برداشته شده است:

“امروز وقتی شکایت بی‌بی‌سی رو به سازمان ملل درمورد آزار و اذیت خانواده کارکنان ایرانیش دیدم یاد روزی افتادم که سال ۸۸ دو ماه بعد از دستگیری احمد برای اولین بار به ما گفتن بیاین برای ملاقات. با خوشحالی کلی میوه و شیرینی خریدیم. پرهام که اون‌موقع ۷ سال داشت گفت من برای بابا پاستیل نوشابه‌ای که خیلی دوست داره می‌خرم. رسیدیم جلوی در اوین از پشت پنجره در کوچیک گفتم برای ملاقات اومدیم مرد مسنی حدود ۶۰ ساله بود بدون درنگ گفت کسی با ما هماهنگ نکرده یک‌دفه انگار یکی با مشت زد تو صورتم. چند دقیقه بعد همون آقا درو باز کرد گفت خانواده زیدآبادی بیاین تو. خوشحال شدیم با بچه‌ها و خریدامون رفتیم داخل اتاق کوچیکی که پشت همون در بود نشستیم دوباره بعد از چند دقیقه گفت زنگ زدم میگن زیدآبادی ملاقات نداره برین بیرون. باز با بچه‌ها خریدامونو برداشتیم و اومدیم بیرون. دوباره بعد از چند دقیقه صدا زد خانواده زیدآبادی بیاین تو. دوباره رفتیم تو. این‌دفه پرهام وقتی نشستیم شروع کرد به صورت خودش سیلی زدن تا اون‌موقع پرهامو تو اون حالت ندیده بودم از شدت خشم و بغض نمی‌دونستم چکار کنم. شکنجه روحی روانی خانواده متهم در جمهوری اسلامی یک روال عادیه. از این نوع برخورد برای ما بارها پیش اومد که اگر فرصتی بود کم‌کم می‌نویسم انشالله.”