وبلاگ بنیاد برومند

مدت‌هاست که بخشی از زندانیان زندان گوهردشت کرج به علت فقدان حداقل فضای لازم در بندها، در راهروهای زندان ساکن شده‌اند.

همه وسایلی را که بعد از سال‌ها به‌دشواری و به قیمتی سرسام‌آور (مثلاً یک لیوان معمولی تا ۸۰ هزار تومان معادل ۲۰ دلار)، آن هم با مجوز زندان تهیه کرده بودند، به‌زور و به بهانه جابه‌جایی و یا غیرمجاز بودن مصادره کرده‌اند. علاوه بر این، چند وقتی است زندانیان سیاسی وسایل و اموالشان را در دست زندانیان بندهای دیگر و حتی پرسنل زندان می‌بینند و یا اینجاوآنجا خریدوفروش می‌شود!

اخیراً هم در ساعات غیر اداری، وسایل مصادره شده را در زیر هشت (زیر اتاق افسرنگهبان) در معرض خریدوفروش و نوعی حراج می‌گذارند، یک تاناکورای واقعی در زندان از وسایل زندانیان سیاسی.

زندانیان سیاسی، برخلاف زندانیان عادی، از داشتن هر امکانی (حتی لیوان و پوشاک اضافی، ظرف و ظروف، و نیز تلویزیون و یخچال و فرش و ساعت و…) محروم‌اند. مأموران زندان اموال مصادره شده را به این بازار حراج آورده و زندانیان را مجبور به فروش اجباری اموالشان می‌کنند (با قیمت‌های خودشان!). با این کار می‌خواهند شکایت آن دسته از زندانیان را که به این اجبار تن داده‌اند، بی‌اثر کنند و با جعل اوراق فروش، مدعی استرداد وسایل زندانیان شوند و شکایت و دادخواهی آنان را خنثی سازند.

نمایندگان دادستان که به زندان سرکشی می‌کنند تصریح کرده‌اند که این شرایط به دستور مقامات بالا بوده است؛ شرایطی که بر اساس آن، زندانیان سیاسی از هرگونه امکان ارتباطی، بهداشتی، درمانی، آموزشی، ورزشی و غیره به‌تمامی محروم‌اند و این همه به گفته دادستان و سازمان زندان‌ها، تقصیر خودشان است! که ساکت نمی‌نشینند! آری، این محرومیت‌ها، تنها به این دلیل است که این زندانیان سیاسی به نقض حقوق بشر در زندان اعتراض کرده‌اند!

—————–

* ‌ مغازه‌های دست‌دوم فروشی را تاناکورا می‌خوانند.