آتنا دائمی از زندان: نباید محمد نظری و امثال او را به حال خویش رها کنیم
آتنا دائمی کنشگر مدنی محبوس در زندان اوین طی نامه‌ای سرگشاده نسبت به وضعیت محمد نظری، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج که در ماه‌های اخیر اعتصاب غذایی طولانی‌مدت را تجربه کرده است واکنش نشان داده. خانم دائمی آزادی را حق این زندانی دانسته که در تمام ۲۴ سال گذشته از او سلب شده است. او از وجدان‌های بیدار خواسته است تا به “وضعیت تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی که سال‌هاست در سکوت و بی‌عدالتی محبوس شده‌اند توجه بیشتری داشته باشند و تمامی سعی خود را در جهت آزادی آنان به کار گیرند”
آتنا (فاطمه) دائمی، فعال حقوق بشر دربند در واکنش به وضعیت نگران‌کننده محمد نظری نامه‌ای سرگشاده نوشته است که متن کامل آن را به نقل از هرانا در ادامه می‌خوانید:
زمانی نه‌چندان دور صدور مجازات حبس برای زندانیان سیاسی و عقیدتی چنان سنگین و غیرقابل‌باور بود که گویی حکم اعدام صادر شده است.
حال اما به قول ما زندانیان حبس زیر ۳ سال ذیقی نامیده می‌شود چراکه این‌قدر احکام سنگین و بالای ۱۰ و ۲۰ سال صادر شده که مجازات کمتر از آن سبک تلقی می‌شود درحالی‌که هیچ‌کس نباید تنها برای اظهار عقیده و یا دادخواهی حتی یک روز در زندان باشد.
به خوبی آگاهم که تمامی این احکام جهت ایجاد رعب و وحشت است.
لازم به ذکر است که همه پرونده‌سازی‌ها و اتهامات نسبت داده‌شده به فعالان، خلاف قوانین بین‌المللی است که ایران امضاکننده آن است و مهم‌تر از آن خلاف قوانین جمهوری اسلامی ایران (ج.ا.ا) است.
برای مثال طبق قوانین این کشور برگزاری تجمع در حالی خلاف قانون محسوب می‌شود که همراه با حمل سلاح باشد و یا محاربه عبارت است از کشیدن سلاح به‌قصد جان یا مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنها، یا برای مثال طبق قوانین “ج.ا.ا” ضابطین قضایی (وزارت اطلاعات و حفاظت اطلاعات سپاه ثارالله و قوه قضاییه) فقط تا مرحله بازپرسی حق اظهارنظر و دخالت در پرونده را دارند و در آن هنگام که پرونده به دادگاه ارسال شود، مأموریت ضابطین قضایی به اتمام می‌رسد.
اما در کمال تعجب شاهد هستیم که نه تنها در صدور حکم نقش مستقیم دارند و حکم را به قاضی دیکته می‌کنند بلکه تا پایان حبس زندانیان سیاسی و عقیدتی این بازجویان سپاه و اطلاعات هستند که حتی در خصوص حق مرخصی و آزادی مشروط زندانیان تصمیم‌گیری می‌کنند نه قانون و قاضی و قوه‌قضائیه!
محمد نظری یکی از زندانیانی است که قربانی نقض صریح قوانین داخلی و بین المللی شده است.
او ۲۴ سال است که در زندان به سر می‌برد. البته بهتر است به جای زندان بگوییم سیاه‌چال!
ایشان به اتهام محاربه در زندان‌اند.
پیش از سال ۹۲ حتی هواداری از یک گروه و سازمان نیز محارب تلقی می‌شد، یعنی حتی اگر از سلاحی استفاده نشده باشد!
اما بعدازآن و طبق قوانین مجازات اسلامی مصوب سال ۹۲ ایشان حتی با تصور صحت داشتن اتهامات و بدون در نظر گرفتن غرض‌ورزی‌های وزارت اطلاعات “باغی” و یا با عنوان اتهامی بغی مشمول مجازات می‌شود که طبق قوانین “ج.ا.ا” می‌بایست حبس تعزیری درجه ۳ یعنی ۱۰ تا ۱۵ سال حبس برایشان اجرا می‌شد.
تأکید می‌کنم حتی اگر اتهامات وی صحت داشته باشد و باز طبق ماده ۱۰ بند الف قانون مجازات اسلامی به‌محض تصویب این قانون در سال ۹۲ می‌بایست اجرای حکم جناب نظری و امثال ایشان متوقف می‌شد اما شاهدیم که بعد از ۲۴ سال ایشان همچنان در زندان‌اند و این بازجویان وزارت اطلاعات هستند که برخلاف قانون مانع آزادی وی شده‌اند.
محمد نظری و بسیاری همچون او در حالی در شرایطی کاملاً غیرقانونی و غیرانسانی تحمل بی‌عدالتی می‌کنند که حتی مانند برخی از زندانیان من‌جمله خودم از شانس داشتن خانواده برخوردار نیستند.
خانواده‌ای که با وجود امنیتی‌ها و تهدیدات پی‌درپی و پرونده‌سازی‌ها همچنان پیگیر پرونده‌مان هستند. لحظه‌ای اما تصور کنید کسانی مانند محمد نظری را که ۲۴ سال در سکوت محبوس بوده است.
۲۴ سال یعنی من کودک بودم و او در زندان بوده است.
۲۴ سال که من درگیر زندگی روزمره بودم و او در زندان بود.
من در مدرسه و او در زندان.
من در جامعه و او همچنان در زندان.
من در زندان و او همچنان در زندان.
۲۴ سال یعنی ۸۷۶۰ روز و شب.
تصور کنید ۸۷۶۰ روز زندگی‌تان را که تمام این مدت او در زندان بوده است.
۲۴ سال بدون حتی یک روز مرخصی و آزادی مشروط.
۲۴ سال بدون حق درمان و امنیت روانی.
۲۴ سال بازیچه دست بازجوها و روسای زندان یا همان نمایندگان بازجویان!
۲۴ سال در سلول، جایی بی‌پنجره و یکنواخت بودن و بازداشت و حبس و آزادی هزاران زندانی را نظاره کردن.
۲۴ سال شاهد اعدام هم‌بندیان و از دست رفتن اعضای خانواده و ۲۴ سال درد و رنج و فرسایش و فراموش کردن دنیای آزاد.
او به‌تازگی تنها سلاح خویش یعنی جانش را در دست گرفته و خواهان آزادی خویش شده.
خواهان عدالت و اجرای قوانین خود نوشته‌شان!
حال عوارض ۳ ماه اعتصاب غذا بر جسم او می‌تواند مانند تمام سختی‌های این ۲۴ سال باشد.
باید صدای او باشیم.
نباید محمد نظری و امثال او را به حال خویش رها کنیم.
من به‌عنوان فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی از مردم شریف ایران، فعالان حقوق بشر، فعالان سیاسی و مدنی داخل و خارج از ایران و قشر روشنفکر جامعه خواستارم نسبت به وضعیت محمد نظری و هم‌چنین دیگر زندانیانی همچون زینب جلالیان، زانیار و لقمان مرادی، سعید ماسوری، مریم اکبری منفرد و محسن و احمد دانش‌پور که مانند جناب محمد نظری مورد نقض قانون محاربه قرار گرفته‌اند و هم‌چنین تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی که سال‌هاست در سکوت و بی‌عدالتی محبوس شده‌اند توجه بیشتری داشته باشید و تمامی سعی خود را در جهت آزادی آنان به کار گیرید و آگاه باشیم که سکوت در برابر جنایت، خیانت به بشریت است.
آتنا (فاطمه) دائمی
فعال حقوق بشر- بند زنان زندان اوین / آبان ۹۶
منبع: هرانا
