وبلاگ بنیاد برومند

شیراحمد شیرانی زندانی سیاسی اهل زاهدان محبوس در زندان مرکزی اردبیل که محکومیت ۲۲ سال حبس خود را در تبعید و هزاران کیلومتر دورتر از محل زندگی خود می‌گذراند، در نامه‌ای تحت عنوان “بلوچستان را دریابید” خطاب به نهادهای بین‌المللی و مسئولان آنها از تبعیض‌های مذهبی و قومی علیه شهروندان بلوچ ایران و نقض حقوق شهروندی آنها گفته است. وی در این نامه خواستار توجه جدی‌تر به حقوق شهروندان بلوچ در ایران شده است.

متن کامل این نامه را در ادامه بخوانید:

سلام‌علیکم

با احترام به استحضار عالی می‌رساند، این‌جانب زندانی سیاسی شیراحمد شیرانی فرزند چاکر ساکن بلوچستان ایران دارای مذهب سنی می‌باشم که در سن ۲۴ سالگی و در تاریخ ۱۳۸۹/۳/۱۳ در تهران به اتهام امنیتی بازداشت شده‌ام و بعداً محکوم به ۲۲ سال حبس در تبعید گردیده‌ام درحالی‌که بنده فقط علیه تبعیض بی‌عدالتی‌های رژیم فعالیت داشته و هدفم آزادی‌خواهی بوده است و بس.

هم‌اکنون هشتمین سال است که در تبعید و زندان به سر می‌برم که دو سال از این مدت را در سلول‌های انفرادی وزارت اطلاعات در وضعیت بد همراه با تحمل شکنجه‌های روحی و جسمی مختلف و غیرقابل‌توصیف سپری نموده‌ام و شش سال دیگر را در زندان‌های مختلف از جمله زندان مرکزی اردبیل. درحالی‌که فاصله محل سکونتم با محل تبعید حدود سه هزار کیلومتر می‌باشد به همین دلیل از مراوده با خانواده‌ام و دیگر حقوق انسانی و شهروندی‌ام نیز محروم شده‌ام.

در این زندان‌ها نیز هر روز با رفتارهای تحقیرآمیز و نقض مکرر حقوق ملی و شهروندی و کرامت انسانی خویش مواجه هستیم. به‌طوری‌که درنهایت ظلم و تبعیض از سوی زندانبانان قرار داریم و علیرغم مکاتباتی که بنده و خانواده‌ام طی این مدت با مقامات عالی ایران ازجمله شخص رئیس‌جمهور و همچنین دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضاییه ایران در خصوص مشکلاتمان داشته‌ایم اما متأسفانه هیچ اقدامی مؤثری از طرف مقامات مذکور برای بهبود شرایط و آزادی صورت نگرفته است.

بی‌توجهی به وضعیت بنده در حالی است که طی این مدت هشت سال زندان، به خاطر شکنجه‌های سخت بیمار گشتم. عدم رسیدگی و نبود امکانات درمانی سبب تشدید بیماری‌ام نیز شده است. که این امر باعث افسردگی شدید و بیماری والدینم سالخورده‌ام گشته است. این‌ها فقط قطره‌ای از بی‌عدالتی‌ها در حق ما بوده است و چه‌بسا هم‌رزمان ما شرایط بسیار سخت‌تری را از شرایط ما تحمل کرده باشند.

مهم‌تر از همه اینکه ما در منطقه‌ای از ایران زندگی می‌کنیم که جزو محروم‌ترین مناطق ایران است یعنی بلوچستان و یا بهتر است بگویم بزرگ‌ترین اقلیت مظلوم ایران و بزرگ‌ترین قربانی تبعیض‌های دینی و قومی و مذهبی و فقر و بی‌عدالتی‌های اجتماعی و نقض حقوق ملی و شهروندی در ابعاد و ادوار مختلف توسط حکومت بوده و است.  هرزمان این شهروندان برای مطالبه خواسته‌های به‌حق ملی و شهروندی‌شان ندا و فریاد آزادی‌خواهی و ظلم‌ستیزی سر دادند با شدیدترین نوع برخوردها و احکام سنگین و ظالمانه، اعدام و تبعید و زندان و سرکوب مواجه بودند و هستند و نهادهای مربوطه در داخل کشور متأسفانه پاسخگوی مشکلاتشان نبوده‌اند و فریاد مردمانش را نشنیده می‌گیرند.

حال لازم می‌دانم به‌عنوان وظیفه و تعهد و به خاطر حفاظت از حقوق ملی و انسانی و آزادی‌خواهی خودم و هم‌وطنانم و مبارزه با تبعیض و بی‌عدالتی، درد و رنج‌های تحمیل‌شده به خود و خانواده‌ام و همچنین ملت مظلومم را به اطلاع و سمع و نظر شما برسانم تا به اقتضای جایگاه ویژه و مهم و مسئولیتی که در قبال حمایت و دفاع از عزت و کرامت و آزادی ملت‌های مظلوم دارید، فریاد ما را شنیده و با ورود خویش به این موضوع مهم و اساسی که نقض حقوق بشر توسط حکومت می‌باشد، مانع این ظلم و بی‌عدالتی‌های حاکمان در حق سایر هم نوعان و هم‌وطنانم باشید تا بیش از این قربانی اعمال تبعیضانه و ظالمانه حکام قرار نگیریم و تمامی حقوقی انسانی و ملی ما مورداحترام قرارگرفته و به رسمیت شناخته بشود.

منبع: هرانا