وبلاگ بنیاد برومند

محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، در مصاحبه با روزنامه فرانسوی زبان لوموند که روز پنجشنبه ۷ نوامبر منتشر شده، در پاسخ به خبرنگار این روزنامه که از او پرسیده: “آقای روحانی در دوره تبلیغات انتخاباتی شان وعده دادند که وضعیت حقوق بشر را بهبود بخشند. اما همچنان زندانی سیاسی و اعدام وجود دارد”، گفته که “هیچ کس در ایران به دلایل سیاسی اعدام نشده است و قوه قضائیه ما مستقل است.” ادعایی مشابه با اظهارات صادق لاریجانی، رئیس قوه قضاییه ایران که ۴ اردیبهشت، وجود اعدام سیاسی در ایران را “کذب محض” خواند. هرچند که باید از تغییر در روابط خارجی دولت ایران و آزادی برخی از زندانیان سیاسی در ایران، استقبال کرد، اما از انکار اعدام زندانیان سیاسی در ایران نباید به سادگی گذشت. آیا به راستی کسی در ایران به دلایل سیاسی اعدام نشده است؟ رویا برومند، مدیر بنیاد عبدالرحمان برومند در واشینگتن در مقاله ای که ٢٢ اکتبر  ٢٠١٢   در سایت هافینگتن پست منتشر کرد، به این پرسش پاسخ داده است. او با اشاره به اعدام برخی از زندانیان سیاسی از جمله اعدام هزاران زندانی سیاسی در دهه شصت، اعدام یعقوب مهرنهاد، فعال مدنی در شهریور سال ۱۳۸۷، اعدام فرزاد کمانگر معلم و فعال مدنی در کردستان در اردیبهشت ۱۳۸۹ و موارد دیگر از این دست اعدام ها، پرسیده: “اگر این اعدام‌ها، که تنها چند نمونه از اعدامهای بی شمار در جمهوری اسلامی هستند، سیاسی نباشند، شاید باید تعریف جدیدی از آن در واژه نامه‌ها وارد کرد. اگر این کشتن‌ها قانونی و قابل دفاع هستند، پس چرا اینهمه مخفی‌کاری حول آن‌ها وجود دارد؟ چرا دادگاه‌ها پشت درهای بسته برگزار می‌شوند و چرا هیچ ناظر مستقلی اجازه حضور در جلسات دادگاه را ندارد؟ چرا وکلا اجازه دیدار آزادانه با موکلانشان را نمی‌یابند و به پرونده‌هایشان دسترسی ندارند؟ چرا اینهمه وکیل و روزنامه‌نگار به دلیل حرف زدن درباره فقدان تضمین‌های آیین دادرسی زندانی شده‌اند؟” متن کامل مقاله رویا برومند را در این لینک بخوانید متن کامل مصاحبه روزنامه لوموند فرانسه با جواد ظریف را در این لینک بخوانید