وبلاگ بنیاد برومند

کارتون از مانا نیستانی، مردمک

“اعدام دوباره فردی که یک‌بار پس از ۱۲ دقیقه حلق آویز شدن، به نحوی جان به در برده است، افشاگر فقدان احترام به ابتدایی‌ترین اصول انسانی است که با تأسف باید گفت در بخش اعظم نظام قضایی ایران وجود دارد.”
فیلیپ لوتر، عفو بین الملل

اطلاعات چندانی درباره هویت و سرگذشت علیرضا م. در دست نیست، مرد سی و هفت ساله‌ای که هفته گذشته در شهر بجنورد استان خراسان حلق‌ آویز شد ولی به طرز معجره آسایی زنده ماند. تنها می‌دانیم که او دو دختر دارد و سه سال پیش به اتهام حمل (و نه فروش) یک کیلو شیشه به مرگ محکوم شده است. آنچه که از طریق رسانه‌های جمهوری اسلامی می‌دانیم این است که علیرضا به مدت ۱۲ دقیقه حلق آویز شده است و بعد از معاینه پزشکی نیز مرگ او تأیید شد. اما روز بعد که خانواده‌اش برای گرفتن جسد مراجعه می‌کنند، متوجه می‌شوند که او زنده است. می‌دانیم که قانون در ایران برای هر کسی که ۳۰ گرم یا بیشتر شیشه در اختیار داشته باشد مجازات مرگ در نظر گرفته است. پس از این واقعه، از قول مقامات قضایی و مذهبی در رسانه‌ها نقل شده که مجازات مرگ او کماکان به قوت خود باقی است. بنابراین، علیرضا پس از برطرف شدن آسیب‌های ناشی از نخستین مراسم اعدام، بار دیگر راهی چوبه دار خواهد شد.

نیازی هم به اطلاعات بیشتری نیست برای اینکه بفهمیم چقدر بیرحمانه است حلق آویز کردن فردی به مدت طولانی ١٢ دقیقه، و حس کنیم رنج و عذابی را که فرد  و خانوادۀ او در انتظار فرا رسیدن مرگ می کشند. و برای آگاهی از فقدان انسانیت و ناروایی تحمیل دوبارۀ این رنج و عذاب به خانواده او نیز اطلاعات بیشتری لازم نیست.

همانطور که واقعیت‌های زیر نیازی به تایید مقامات قضایی جمهوری اسلامی یا رسانه‌ها ندارد:

۱- روند دادگاه‌های انقلاب اسلامی – که با بازجویی‌ در غیاب وکیل مدافع آغاز می‌شود و در اکثر موارد برای اعتراف گرفتن از زندانی از شکنجه استفاده می‌شود- ناقض حداقل معیارهای یک دادرسی عادلانه است.

۲- اعدام فرد متهم به داشتن مواد مخدر، نقض تعهدات ایران در رعایت قوانین بین‌المللی است.

۳- تحمیل درد و رنج شدید جسمی و روحی به هر کس، غیرانسانی است و اعدام  مجازاتی است بیرحمانه، غیرانسانی، و تحقیرآمیز.

زندان بجنورد

بنیاد عبدالرحمن برومند که گزارش ۲۲۱ اعدام مربوط به مواد مخدر در سال ۲۰۱۳ در ایران را گردآوری کرده است، همراه با نهادهایی چون عفو بین‌الملل و باهم علیه مجازات اعدام و سازمان حقوق بشر ایران، خواهان توقف اعدام علیرضا م. است. ما همچنین از نهادهای جامعه مدنی و مردم داخل و خارج ایران تقاضا داریم که بیزاری خود را از چنین رفتار غیرانسانی نشان دهند، اطلاعات مربوط به این اقدام غیرانسانی را در اختیار دیگران بگذارند، و از مقامات ایرانی بخواهند که اعدام دوباره او را متوقف کنند (١).