هشدار بختیار درباره بازگشت دیکتاتوری با انقلاب
برای حمایت از ما لطفا صفحه بنیاد برومند در فیسبوک را لایک کنید.
برای دیدن تصاویر در اندازه‌های خوانا روی آنها کلیک کنید. شماره‌های قبلی را می‌توانید از این قسمت وبلاگ ببیند.
۱۰ بهمن ماه ۱۳۵۷:
اخاذی در فضای سوختن خشک و تر
«حالا در خفقان هستیم که نمی‌توانیم بگوییم…»
خانه انوشیروان کنگرلو را هم آتش زدند
«چه آیات عظام و در رأس همه آنها امام خمینی و چه نویسندگانی که در راه نشر معارف اسلامی قلم می‌زدند با دلیل و برهان به مردم فهماندند که در اسلام ابراز عقیده آزاد است. سانسور فرهنگی در قاموس اسلامی وجود ندارد. تفتیش عقاید و مبارزه با افکار علمی از خواص کلیسای قرون وسطائی است. چندین بار هم که دیدیم که نویسندگان آیه «لا اکراه فی‌الدین» را ضمن مقالات خود عنوان می‌کنند حاکی از آنکه قرآن صریحا نفی اجبار در گرایش به دین را اعلام داشته است.»
«تمام انقلابات جهان وقتی طولانی می‌شود و مردم را خسته می‌کنند یک نظام دیکتاتوری در قفای خود هدیه می‌آورند.»
«باز تکرار می‌کنم که مطبوعات ما که ۲۵ سال تمام زیر تسلط یک رژیم دیکتاتوری بودند هم‌اکنون در تنگنای یک نوع سانسور جدید که از دو سمت به آنها فشار می‌آورد دست و پا می‌زنند و اکثرا همان افرادی که نوکران استبداد بودند به منظور تطهیر خود، خود را در پیشاپیش نهضت از همه انقلابی‌تر و پرجوش و خروش‌تر جلوه می‌دهند.»
۱۲ بهمن ۱۳۵۷:
«به‌خاطر نداشت حجاب به من توهین کردند»
«تو دیگر آزادی- تو استبداد را با دستهای پرتوانت خفه کردی و برای همیشه به خاک سپردی و با پاهای استوارت گورش را لگد کوبیدی و بر قلل پای نخورده تاریخت پرچم صلح، آزادی و استقلال برافراشتی.»
«ولی آیا همین شایستگی را در نگهداری و حراست از این فرزند نورسیده‌ات نشان داده‌ای؟ اگر چنین تصور می‌کنی در تصوراتت تجدید نظر کن. نگاهی به گذشته‌ات بینداز و ببین چندبار در بدست آوردن همین آزادی- وقتی خیال می‌کردی در دستهای توست- شکست خورده‌ای.
«خطر همین جاست. مگر تو نمی‌دانی دیکتاتوریهای تاریخ از کجا شروع شده‌اند؟ از پاره کردن نوشته‌ها، از بستن دهان‌ها. از بلند کردن چماق‌ها و بالاخره فرو کردن سرنیزه‌ها به این‌ها.»
لطفا در دیده شدن مطالب این وبلاگ در فیسبوک ، توییتر و گوگل‌پلاس به ما یاری کنید.
برای دنبال کردن راحت‌تر مطالب می‌توانید مشترک فید این وبلاگ در گوگل ریدر شوید: 
